Kalendarium

Spora część rodziny poczynając od dziadka związana była z architekturą i sztuką. Ojciec prowadził własną pracownię architektoniczną; jako mały chłopiec spędzałem w niej wolne chwile chłonąc jej aurę i przekopując się przez stosy kalek, kreślarskich przyborów, makiet budynków i miast. Gdy w trakcie studiów architektonicznych na Politechnice Gdańskiej nadarzyła się możliwość wyjazdu na rok do Madrytu, długo się nie zastanawiałem – zaważył szacunek i sentyment do klasycznej architektury. Doświadczyłem wtedy codziennego obcowania z pięknem zabytkowego miasta. Uczelnia, do której uczęszczałem mieściła się w XV-wiecznym budynku – pierwotnie był to zakon Nuestra Señora del Carmen. Kamienne, grube mury z zewnątrz nagrzane słońcem w środku dawały przyjemny chłód. Dopełnieniem wrażeń była aleja cyprysów rosnących przed wejściem i ta jedyna, niepowtarzalna woń igliwia, żywicy i okrągłych charakterystycznych szyszek – to wszystko działało na zmysły i było na wskroś autentyczne. Przylegająca bezpośrednio do budynku nawa kościoła z XVII wieku przekształcona została w kilkupoziomową bibliotekę. Można było studiować książki o architekturze mając na wyciągniecie ręki kolebkowe sklepienie. Te doznania i doświadczania wpłynęły na moje podejście do projektowania. Pojmuję je jako holistyczny proces, w którym każdy element budynku, jego przyszły użytkownik i otaczająca przyroda współtworzą całość. Twardo stąpam po ziemi, cenię solidność i planowanie, ale równocześnie jestem ciekawy świata i lubię mierzyć się z projektami, które zmieniają życie na lepsze. Dlatego lubię wykraczać poza okresowe mody i współczesne szablony – projektuję budynki oddziaływujące na wszystkie zmysły, by mieszkało się w nich dobrze i zdrowo.

Obcowanie z przyrodą, bliskość natury w dużym stopniu wyznaczyły moje dzieciństwo. Wakacje bowiem spędzam na wsi, w domu położonym w bliskim sąsiedztwie gęstych lasów kryjących jeziora o czystej, krystalicznej wodzie. Bez trudu mogę rozrysować sylwetkę naszego wiejskiego, letniego domu zbudowanego na planie prostokąta, o spadzistym dachu, wpisującego się płynnie w krajobraz. Być może to było moje pierwsze doświadczenie harmonijnego połączenia natury z wytworem człowieka? Utrwalało się ono podczas późniejszych podróży na południe Europy. Odkrywanie niewielkich, portowych miasteczek Morza Śródziemnego ujawniło organiczny wręcz związek ich architektury z funkcją i geograficznym położeniem. Potem jako nastoletni chłopak przemierzałem wąskie uliczki Rzymu i nie wiedziałem jeszcze, że dziesięć lat później budynki takie jak Panteon i jego detale będę rysował na studiach, na zajęciach potocznie zwanych „RAMA” – Rozwój Architektury i Myśli Architektonicznej. Zetknięcie z Rzymem, a dokładniej z Forum Romanum to zapach cyprysów, który na zawsze pozostanie ze mną i będzie dla mnie nieodłącznym składnikiem architektury. Będę go później poszukiwał i odnajdywał w różnych zakątkach Europy. A były nimi w późniejszych latach Marsylia, Carcassonne i Półwysep Iberyjski. To wtedy narodziła się miłość do Hiszpanii i tego regionu. Nie mogę pominąć roli, jaką w kształtowaniu mojego postrzegania świata odegrał dom rodzinny.

Pracownia jest solidnym partnerem dla właścicieli firm, którzy potrzebują czegoś więcej niż dokumentacji budowlanej i szukają architekta, który stworzy spójną, całościową i indywidualną wizję przyszłego budynku lub całego kompleksu zabudowy.